Wachten

wachten in wachtkamer

Laatst zat ik in het publiek bij een voorstelling van een dansschool. Een voorstelling waar mijn vriend een optreden in had. Ik was alleen gekomen en kende verder niemand om me heen. Vandaar dat ik was aangewezen op mijzelf. Normaal zou ik dan op mijn telefoon zitten totdat de voorstelling begon, maar dat deed ik nu niet. Zittend op mijn plek keek ik om me heen en luisterde ik naar wat er zoal werd gezegd.

Toen de tijd was aangebroken dat de voorstelling eigenlijk moest beginnen, hoorde ik om me heen mensen zeggen dat het tijd was en waarom er nog niks gebeurde. Het echte wachten was dus begonnen, want het was niet duidelijk meer wanneer de voorstelling dan wél ging beginnen. De onrust en frustratie om mij heen was merkbaar. Dat bracht mij tot een fascinerende vraag waar ik in deze blog wat dieper op wil ingaan: wat is wachten eigenlijk?

Ik schreef er ter plekke een kort stukje over in mijn mobiel:

Wachten

je bent hier
en wilt ergens anders zijn
daar is het beter dan NU
tergend traag tikt de tijd in je gedachten
gedachten maken het verschil tussen nu ZIJN…
en wachten

In het moment dat ik dit gedichtje schreef was voor mij heel helder dat wachten niet kan bestaan zonder denken. En dat zonder denken over een plek of omstandigheid in de toekomst waar je wilt zijn, er alleen zijn in het nu overblijft. En ja, in het nu kun je op een stoel zitten zonder dat de voorstelling is begonnen, kun je in een wachtkamer zitten zonder dat je wordt opgeroepen, kun je in een saaie baan zitten zonder dat je pensioen voor de deur staat. Maar wanneer je meegaat in de gedachtestroom van wat wachten zo frustrerend maakt, ga je voorbij aan het feit dat álles leven is.

Terwijl je ‘wacht’ gebeurt er van alles. En zonder onrust en frustratie zou je maar zo heerlijk kunnen genieten van het moment dat zich in het hier en nu aandient. Zo had ik heerlijk de tijd om om me heen te kijken naar de versiering, de ruimte goed in me op te nemen, vriendelijke blikken uit te wisselen met de mensen om me heen, gecharmeerd te worden door kinderen die klaar zitten in hun danspakjes en een beetje nerveus heen en weer wiebelen en het gedichtje te schrijven.

Daarnaast zag ik in dat hetzelfde geldt wanneer je langer dan een paar minuten moet wachten voordat een voorstelling begint of dat je aan de beurt bent bij de kassa. Veel van ons, wachten ook op een betere toekomst die verder ligt. Het behalen van een studie, het kopen van je droomhuis, het krijgen van die fantastische baan, de vakantie die in het verschiet ligt. Allemaal mooie dingen om naar uit te kijken en daar is uiteraard niks mis mee.

Maar wat als die dingen zo belangrijk zijn dat je eigenlijk het gevoel hebt, dat het je geluk nu in de weg staat? Dat je pas volmaakt gelukkig kunt zijn als je één of meerdere van die dingen hebt bereikt. Tja je raadt het al, dan ontstaat ook daar het ongemak en misschien wel frustratie van wachten. Die dan zelfs dagelijks de kop op kan steken voor maanden of jaren.

Ook in dat geval nodig ik je uit te blijven zien dat er alleen maar het hier en nu is. En ja daar zijn dingen misschien niet altijd perfect. Maar wanneer je je blik richt op een zaligmakende illusoire toekomst, belemmert dat je zicht op wat er hier en nu afspeelt. En dat is zonde! Want het NU is het enige dat er ooit zal zijn en komt telkens weer met onbeperkte mogelijkheden.

1 reactie

  1. Kees op 10 april 2022 om 4:01 pm

    Helemaal waar!

Laat een reactie achter





Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.