Maar één ding te tracken

Vanmorgen in gesprek met een collega, die ook helder maakt in de hulpverlening, bespraken we dat er eigenlijk altijd maar één ding te tracken is: weet de persoon of hij of zij heel is of niet ?

In de reguliere hulpverlening zijn we zo gewend om naar gedrag te kijken.
Om eetgedrag als een voorbeeld te nemen: Iemand kan vanuit een besef van heelheid iedere dag friet eten, of nagenoeg niks. Iemand anders kan vanuit een misverstand van gebrek ook iedere dag friet eten of nagenoeg niks.

Het is dus niet het gedrag wat we laten zien wat bepaald of we wel of niet vanuit helderheid leven. Het is enkel het besef wat daarachter zit, en dat kun je dus niet aflezen uit het letterlijke gedrag wat iemand laat zien.

Een tweede voorbeeld: Iemand kan iedere dag sporten vanuit het misverstand van gebrek en het daarmee proberen op te vullen. Iemand kan iedere dag sporten uit het besef van heelheid, uit pure passie.

Als we onze heelheid beseffen, kan er daarna van alles ondernomen of gelaten worden. Huizen gebouwd, katten genomen of relaties aan te gaan. Maar niet vanuit het misverstand dat die dingen wat kunnen opvullen.

Zodra een mens het feit ziet dat heelheid of 'helderheid' direct toegankelijk en onafhankelijk van alles in de wereld is: is er vrijheid.

Wat een opluchting, we hoeven dus niet al die dingen te veranderen die we denken om helderheid te ervaren. Er is maar een ding om te tracken.
Het besef dat we al helemaal heel zijn en alles wat we buiten ons zoeken al bevatten.
Zou jij je daar ook wel (meer) bewust van willen worden ?
Je bent welkom voor een eerste gratis gesprek met een van onze heldermakers.