Grammofoonplaat

We kennen vast allemaal wel wanneer je mega-druk bent in je hoofd en een bepaalde gedachtestroom hebt die je niet los lijkt te laten. Je blijft maar malen, gedurende de dag óf juist ’s nachts. Ik sprak iemand die dat omschreef als een grammofoonplaat die telkens maar hetzelfde blijft afspelen in je hoofd.

Dat vond ik zo’n mooie metafoor waar ik gelijk een beeld bij kreeg. Wat wordt afgespeeld geeft een naar gevoel, lijkt heel belangrijk en je lijkt er geen controle over te hebben. Met andere woorden we lijken overgeleverd aan datgene wat er uit de grammofoon komt. Helaas is dat vaak niet hetgeen waar we rustig van in slaap vallen of ontspannen onze dag mee doorkomen.

Maar het riep ook een vraag bij mij op. Namelijk: in welke ruimte speelt die grammofoonplaat zich af? En dan bedoel ik met ruimte niet zozeer in je hoofd. Maar meer waar wordt de grammofoon waargenomen?
Want het bijzondere is, wanneer we vast lijken te zitten en overgeleverd lijken te zijn aan de grammofoonplaat, zien we (in alle onschuld) iets over het hoofd. We gaan er aan voorbij dat onze wereld niet de grammofoonplaat is, maar de ruimte waarin de grammofoonplaat zich manifesteert. En als je dat kunt zien, heb je een veel breder blikveld en ontstaat er lucht en ruimte.

Ga maar eens na, als jij al je aandacht richt op wat er uit de grammofoon komt, heb je een heel nauwe blik van de wereld in dat moment. En als je het ook nog eens serieus neemt, kan ik me voorstellen dat je een gevoel van machteloosheid en stress ervaart.

Stel je nu eens die grammofoon voor, waar jij met je neus bovenop zit, of in dit geval met je oor. Als iemand je daar zo zou zien zitten zou die denken, wat doet die nou!? Diegene die jou aanschouwt ziet namelijk ook de rest van de kamer. En die is in deze metafoor oneindig groot.
Dan kan je alsnog met je oor tegen de grammofoon aan gaan zitten als je dat prettig vindt, maar weet dat het niet hoeft. Je hoeft niet te controleren wat er allemaal op de grammofoonplaat staat of te proberen de grammofoon uit te zetten; dat kan niet eens.

Maar je hoeft er ook niet met je oor bovenop te zitten. De ruimte is groot genoeg om een paar stappen naar achter te doen. En dan wordt datgene wat uit de grammofoon komt nietszeggende achtergrondmuziek. Je hoeft het niet serieus te nemen en ook niet te geloven.

Vervolgens kun je je baden in de oneindige ruimte (mind) waarin alle ervaringen vandaan komen. En daar is alles mogelijk. Misschien verschijnt er op een gegeven moment wel een vrouw met een harp die een prachtig stuk speelt, waarbij je heerlijk in slaap valt. Met de grammofoon nog steeds zachtjes spelend op de achtergrond, maar die neem je niet langer serieus!