Baat het niet dan schaadt het niet

Laatst hoorde ik mezelf in een gesprek zeggen: ”Je kunt het toch proberen? Baat het niet dan schaadt het niet.” Op dat moment was dat voor mij een hele logische uitspraak. En ik heb dat trouwens al veel vaker gezegd en hoor het ook regelmatig om me heen.

Maar met kennis van de 3Principes is het eigenlijk een hele onlogische uitspraak.
Bij deze uitspraak wordt ervan uitgegaan ervan uit dat er iets is wat niet oké is en wat verholpen moet worden. Iets wat weg moet. Iets wat weg moet door iets te doen.
Er wordt ook vanuit gegaan dat er iets of iemand of jij beschadigd zou kunnen worden.

Bij de 3Principes zijn als het ware twee lagen te onderscheiden.
Een laag die gaat over het persoonlijke, het psychologische aspect van het menszijn.
Daar wordt beschreven hoe het komt dat we ervaren wat we ervaren. Hoe het komt dat we angst kunnen voelen, verdrietig kunnen zijn of blijheid kunnen ervaren. Hoe het komt dat we überhaupt onszelf of de ander of een situatie kunnen ervaren.

De andere laag gaat over het onpersoonlijke, het universele.
Daar wordt verwezen naar de oorsprong van alles wat er is. De levensenergie of eenheid waar alles uit of door of in ontstaat. Er zijn geen juiste voorzetsels of juiste woorden voor en ook geen goede beschrijving want niemand kan dit kennen. Het is de bron waar alle leven uit voortkomt.
Eén energie waarin alles vorm krijgt, waarin alles verschijnt en weer verdwijnt en waar niks verloren gaat. Eenheid die continu stroomt en beweegt. Vanzelf. Eenheid waar geen ik en geen jij is. Eenheid die niet beschadigd kan raken of waar iets verloren kan gaan. Het grote niets en de potentie tot alles.
Dat wat onze ware natuur is als mens. Dat wat we in essentie zijn.

Misschien vind je het lastig om verder te kijken dan het persoonlijke. Misschien vind je het zweverig.
Dat was bij mij in eerste instantie wel het geval. Totdat ik erachter kwam dat inzichten in de neurowetenschap en kwantumfysica naar exact hetzelfde verwijzen.
Dat het hele idee van een ‘ik’ niet meer is dan een gedachte. Een constructie van het brein. Een verhaal.
Dat de atomen waar materie uit bestaat voor het grootste gedeelte uit leegte bestaan.
Dat de allerkleinste deeltjes in die atomen ook geen materie zijn; het kunnen golfjes en deeltjes zijn en zelfs tegelijkertijd. Dat wat er wordt waargenomen afhangt van de waarnemer.
Dat iets als vaste stof aanvoelt komt omdat die beleving in het brein ontstaat.
Dat onze hele beleving van de werkelijkheid een creatie van het brein is.

Voor mij heeft verder kijken dan het persoonlijke veel rust, ontspanning en vertrouwen opgeleverd.
En is de neiging om het leven te willen sturen weggevallen.
Omdat er niet zoiets is als ‘ik en het leven’.
Omdat er alleen leven is.

Misschien voel je toch nog enige scepsis. Of vind je het, net zoals ik vroeger, zweverig of onpraktisch.
In dat geval zou ik willen zeggen: “Kijk ook eens verder dan het persoonlijke. Baat het niet, dan schaadt het niet”! 😉